کرونا ، آموزش از راه دور و چالش های آن در ایران

امروزه تولید اطلاعات چند رسانه‌ای به صورت الکترونیکی و ارسال آن بر روی شبکه‌ی جهانی اینترنت امری نسبتا آسان و کم هزینه است. یک نگاه ساده‌لوحانه به امکانات موجود، این فکر را در اذهان عامه تداعی می‌کند که با کمک فناوری ict، جهان می‌تواند به زودی مسائل آموزشی خود را حل کرده و آموزش‌های ابتدایی و فنی حرفه‌ای و عالی را به سادگی در اختیار عموم قرار دهد. هرچند باید اذعان داشت، فن‌آوری‌های نوین سخت‌افزاری می‌تواند تا حدودی در بکارگیری فنون جدید یادگیری مانند تعامل میان معلم و متعلم، بسیار مفید و کارا باشد ولی این‌گونه فن‌آوری‌ها در قالب معماری‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری فقط به منزله‌ی ابزاری جهت تسهیل آموزش هستند.با شیوع ویروس کرونا و به دنبال آن تعطیلی تمام مراکز آموزشی ، مسئولان نظام آموزشی کشور خود را موظف کردند تا بااستفاده از فناوری های بروز دنیا یعنی آموزش از راه دور (آموزش مجازی ) دنبال فراهم کردن زیرساخت ها برای راه اندازی آن شوند . که به دلیل نبود زیرساخت ها و امکانات نرم افزاری و سخت افزاری که در بحث طراحی و اجرا با چالش های جدی روبرو شدند .روش پژوهش حاضر ، توصیفی – تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات ،کتابخانه ای و متن کاوی است . بحران کرونا می تواند فرصتی برای شناسایی مشکلات و نمایان ساختن عدم توازن در توزیع زیرساخت ها در بخش اینترنت و شبکه های تلویزیونی علی الخصوص در مناطق دور از دسترس و محروم و تلاش در برطرف کردن آنها باشد و این به مثابه رشد و تعالی در این زمینه و نقطه آغازی برای تداوم و ارتقاء کیفیت بحث آموزش مجازی درآینده پساکرونا شود .