تجربه زیسته دبیران عربی از چالش های ارزشیابی درس عربی

هدف پژوهش حاضر تبیین تجربه زیسته معلمان عربی از چالش های ارزشیابی درس عربی است. روش پژوهش، کیفی از نوع پدیدارشناسی است که با استفاده از نمونه گیری هدفمند و مبتنی بر فرد مطلع و از طریق مصاحبه ژرفنگر با 8 نفر از دبیران متوسطه اول شهر قم انجام گرفت. مصاحبه ها ضبط و به روش استرابرت و کارپتنر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از تجربیات دبیران در خصوص چالش های ارزشیابی در 4 مضمون اصلی «موانع مرتبط با معلمان»، «موانع مرتبط با تصمیم گیرندگان و نظام آموزشی»، «موانع مرتبط با دانش آموزان»، «موانع ایجاد شده در فرآیند یاددهی-یادگیری» و 9 مضمون فرعی «محدودیت زمانی»، «عدم تدوین سوالات ارزشیابی متناسب با درک دانش آموزان»، «عدم توجه کافی به ترجمه و مکالمه در کتب عربی»، «عدم وجود امکانات کافی برای ارزشیابی»، «عدم توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان در ارزشیابی»، «عدم درک صحیح از ارزشیابی و نمره گرایی»، «اکتفا به حفظ متون درسی و عدم توجه به یادگیری عمیق»، «کاهش انگیزه دانش آموزان جهت یادگیری زبان عربی» و «ناکارآمد بودن درس مربوطه از نظر دانش آموزان» شناسایی شد.