تجارب زیسته دانش آموزان از عوامل بی علاقگی به درس عربی (مطالعه موردی: دانش‌آموزان متوسطه اول شهر قم)

هدف پژوهش حاضر تبیین تجربه زیسته دانش آموزان از عوامل بی علاقگی به درس عربی است. روش پژوهش، کیفی از نوع پدیدارشناسی است که با استفاده از نمونه گیری هدفمند و مبتنی بر فرد مطلع و از طریق مصاحبه ژرف نگر با 15 تن از دانش آموزان متوسطه اول شهر قم انجام گرفت. مصاحبه ها ضبط و به روش استرابرت و کارپتنر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های حاصل از تجربیات دانش آموزان در خصوص بی علاقگی به درس عربی در 3 مضمون اصلی موانع مربوط به کتاب، موانع مرتبط با معلمان و موانع مربوط به جامعه و فرهنگ و 9 مضمون فرعی قواعد سخت و پیچیده، عدم طراحی و چینش مناسب کتاب، کاربردی نبودن مطالب، عدم استفاده از روش های تدریس فعال و نوین، تسلط ناکافی دبیران بر مکالمه عربی و استفاده کمتر از آن در جریان تدریس، عدم ایجاد علاقه و انگیزه از سوی دبیر و تدریس با اشتیاق، عدم تخصص گرایی، نگرش منفی نسبت به جوامع عربی، ارزش گذاری اجتماعی شناسایی شد.