بررسی عوامل ضعف دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات عربی در درس صرف و نحو از دیدگاه استادان و دانشجویان (بررسی موردی: 4 دانشگاه دولتی شهر تهران)

یکی از مهم ترین مشکلات دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات عربی، ضعف در درس صرف و نحو است؛ این درس، به نوبۀ خود از عمده‌ترین دروس این رشته به شمار می رود. متخصّصان برای تحلیل و ریشه یابی ضعف دانشجویان در برخی از درس ها، بر مولفه‌های تاثیرگذاری تاکید کرده اند؛ این مولفه ها عبارتند از: «میزان انگیزۀ دانشجویان»؛ «میزان کارآمدی روش های تدریس»؛ «میزان کارآمدی محتوای کتاب ها» و «میزان کارآمدی سرفصل های طرّاحی شده». پژوهش حاضر، در پی آن است که میزان تاثیرگذاری این مولّفه ها را در ضعف دانشجویان، از دیدگاه استادان و دانشجویان با روش تحقیق پیمایشی و ابزار پرسشنامه و تحلیل داده ها به صورت توصیفی تحلیلی بررسی کند. جامعۀ آماری این پژوهش، شامل دانشجویان ترم هشت و استادان رشتۀ زبان و ادبیات عربی دانشگاه های تهران، علّامه طباطبایی، خوارزمی و الزهراء است. نمونۀ مورد بررسی، شامل 120 نفر از دانشجویان و 5 نفر از استادان است. نتیجۀ این پژوهش، نشان دهندۀ آن است که مولفه‌های ذکرشده، با توجّه به آزمون «تی تک نمونه ای»، در ضعف دانشجویان، تاثیر مستقیم دارند و همچنین دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات عربی، در درس صرف و نحو، مشکلات بسیاری دارند که ریشۀ این مشکلات، بیشتر دربارۀ روش تدریس استادان، محتوای کتاب های صرف و نحو و سرفصل است.