شناسایی مشکلات کارورزی رشته آموزش زبان عربی و ارائه الگویی جهت بهینه سازی آن

کارورزی به عنوان مهم ترین مولفه تربیت حرفه ای در تربیت معلم، مورد توجه خاص نظام آموزشی اکثر کشورهای موفق است. از این رو پژوهش حاضر با هدف شناسایی مشکلات کارورزی رشته آموزش زبان عربی از دیدگاه اساتید کارورزی و تدوین الگویی جهت بهینه سازی کارورزی موثر در رشد و ارتقاء دانش موضوعی محتوایی دانشجو معلمان انجام پذیرفت. پژوهش از نوع مطالعات کیفی است که با استفاده از روش نظریه زمینه ای صورت پذیرفت. جامعه پژوهش کلیه اساتید کارورزی رشته آموزش زبان عربی و آموزش الهیات دانشگاه فرهنگیان پردیس حضرت مععصومه (س) قم در سال تحصیلی1400-1399 به تعداد 15 نفر بودند. شرکت کنندگان در پژوهش با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جمع آوری داده ها هم با استفاده از مصاحبه عمیق نیمه ساختار یافته انجام گرفت. یافته های حاصل از پژوهش بعد از استخراج کدهای مفهومی و حذف کدهای مشترک، شامل شناسایی عوامل مرتبط با کارورزی بود که در 4 مولفه اصلی و 10 زیر مولفه دسته بندی شد. مولفه های اصلی عبارت بودند از وجود مشکل در چهار محور؛ عناصر برنامه درسی کارورزی، امکانات مورد نیاز جهت اجرای کارورزی، صلاحیت حرفه ای مجریان طرح کارورزی و نظارت و هدایت اجرای کارورزی