بررسی تاریخچه کتاب های نگارش شده به زبان عربی در زمینه علوم و پزشکی

مقاله حاضر با هدف بررسی تاریخچه کتاب های نوشته شده به زبان عربی در زمینه علوم و پزشکی انجام گرفته است. روش این مطالعه کتابخانه ای و تحلیلی بوده و از منابع معتبر داخلی گردآوری شده است. در سده های میانه اسلام، زبان عربی به عنوان زبان اول جهان اسلام شناخته می‌شد و زبان مشترک همه مسلمانان به‌شمار می‌رفت. در این زمان کتاب های گوناگونی از زبان های مختلف به زبان عربی ترجمه ‌شدند که این ترجمه ها بیشتر به دست ایرانیان و ایرانی تباران بوده است و بسیاری از واژه‌های پارسی و یونانی وارد زبان عربی شد. بدین ترتیب زبان عربی نیرومند گردید و توانست کارایی بیشتری در زمینه نگارش علوم مختلف داشته باشد. بر همین اساس دانشمندان مسلمان با استفاده از عربی کلاسیک توانستند کتب بسیاری در شاخه‌های گوناگون علوم از جمله علوم طبیعی و پزشکی به رشته تحریر درآورند. بسیاری از دانشمندان ایرانی نیز برای ایجاد ارتباط فرهنگی و تعامل علمی با سایر افراد بشر، کتاب های خود خصوصا در زمینه طب را به زبان عربی می نوشتند که دلیل اصلی آن ویژگی های منحصر به فردی همچون وسعت در لغت و اصطلاح، استواری در نظام زبانی، قابلیت اعراب پذیری، تناسبت حروف با معانی و قابلیت اشتقاق است که تنها در این زبان وجود دارد و موجب شده است تا زبان عربی یکی از کامل ترین و غنی ترین زبان ها باشد. در این نوشتار با هدف آگاهی از میزان تاثیرگذاری کتاب های پزشکی عربی، شناخت اخلاق علمی و آشنایی با روح علمی دانشمندان بزرگ گذشته، کتاب های مهمی چون القراباذین، الحاوی، الطب المنصوری، من لایحضره الطبیب، کامل الصناعة، المائة فی الصناعة الطبیة، القانون فی الطب، هدایة المتعلمین فی الطب و ذخیره خوارزمشاهی مورد بررسی قرار می گیرد.