آسیب‌شناسی علل ضعف دانشجویان رشتۀ زبان و ادبیات عربی در درس صرف؛ مطالعۀ موردی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

صرف یکی از دروس پایه و تخصصی در رشتۀ زبان و ادبیات عربی است که متاسفانه جایگاه شایستۀ خویش را در میان دانشجویان این رشته از دست داده و توجه چندانی به آن نمی‌شود. ضعف در این درس سبب ضعف در سایر مواد درسی این رشته می‌شود. این امر، آسیب‌شناسیِ علل ضعف دانشجویان را در این درس، اجتناب‌ناپذیر می‌سازد. پژوهش حاضر کوشیده است با استفاده از روش کمّی - توصیفی و در قالب پخش پرسشنامه بین دانشجویان کارشناسی ورودی 95، 96 و 97 دانشگاه شهید مدنی آذربایجان که در ترم اول سال تحصیلی 1398- 1399 مشغول به تحصیل هستند به بررسی علل ضعف پرداخته و راهکارهایی مطرح سازد. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که این درس، دارای شاخه‌های متنوع و اصطلاحات فراوان و نزدیک به‌هم است که نیازمند شرح و تفصیل فراوان می‌باشد که اکثریت دانشجویان (79.1 درصد) بر این امر صحه گذاشته‌اند. نیز برخی از مدرسان در انتقال درس به دانشجویان دچار ضعف هستند و در ایجاد رغبت و انگیزه و نیز جو درسی رفتار مناسبی ندارند. دانشجویان معتقدند که تعدادی از دانشجویان (70.9 درصد) تنها جهت گذراندن درس، به نمرۀ امتحانی اکتفا کرده و پس از اخذ نمره، درس را به فراموشی می‌سپارند. بسیاری از دانشجویان معتقدند که روش‌های به‌کار گرفته‌شده در تشویق آنها به درس صرف، ضعیف بوده و کارایی چندانی ندارد. دانشجویان اعتقاد دارند تکیۀ اصلی بر امتحان کتبی است و توجه چندانی به امتحان شفاهی نمی‌شود. نیز در طرح سوالات به جنبۀ نظری درس اکتفا شده و از جنبۀ کاربردی آن چشم‌پوشی شده است.