تاثیر نقش سبک‌های رهبری انتقادی و مکانیسم پریشانی روانشناختی کارکنان بر دلبستگی شغلی کارکنان

مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر نقش سبک های رهبری انتقادی و مکانیسم پریشانی روانشناختی کارکنان بر دلبستگی شغلی کارکنان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری (300 نفر) کارکنان اداری آموزش و پرورش شهر یزد در سال 1401 بوده که با روش تصادفی ساده و از طریق کوکران (169 نفر) انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‏ها، پرسشنامه های‏ رهبری تحول آفرین باس و آویلو (1995)، رهبری استبدادی هانگز و دیکسون (2004)، ‏دلبستگی شغلی کارکنان ریچ و لیپین (2010) و در نهایت پریشانی روانشناختی کارکنان کسلر و همکاران (2002) بودند که از روایی و پایایی خوبی نیز برخوردار بودند. نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌ها توسط نرم‏افزار smart-pls و با استفاده از آماره آزمون t و ضرایب مسیر (β)، نشان دهنده تاثیر معناداری بین متغیرهای پژوهش بود، همچنین نقش میانجی پریشانی روانشناختی کارکنان در تاثیرگذاری رهبری تحول‌آفرین بر دلبستگی شغلی کارکنان تایید شد اما در تاثیرگذاری رهبری استبدادی بر دلبستگی شغلی کارکنان تایید نشد. با توجه به یافته های پژوهش می توان اظهار داشت که برای افزایش یا کاهش دلبستگی شغلی کارکنان بایستی به رهبری تحول آفرین و استبدادی توجه داشت چرا آنها می توانند اثرات مثبت و منفی بر دلبستگی کارکنان داشته باشند البته توجه به پریشانی روانشناختی نیز می تواند در این زمینه کمک کننده باشد، چرا که اگر نتوان جلوی کاهش پریشانی روانشناختی کارکنان را گرفت صدمه جبران ناپذیری بر دلبستگی شغلی کارکنان وارد می کند.

the effect of the role of critical leadership styles and the mechanism of employees’ psychological distress on employees’ engagement

the present study was conducted with the aim of determining the effect of critical leadership styles and the mechanism of psychological distress of employees on the employees’ engagement. the current research is applied in terms of purpose, and descriptive-correlative in terms of nature and method. the statistical population (300 people) was the administrative staff of education in yazd city in 1401, who were selected by simple random method and through cochran (169 people). data collection tools, transformational leadership questionnaires of bass avolio (1995), autocratic leadership of hanges dickson (2004), employees’ engagement of rich lepine (2010), and finally kessler et al.’s employees’ psychological distress (2002) that had good validity and reliability. the results of hypothesis testing were used by smart-pls software and using t-test statistics and path coefficients (β), which indicate a significant effect between research variables. also, the mediating role of employees’ psychological distress was confirmed in the influence of transformational leadership on employees’ engagement., but it was not confirmed in the effect of authoritarian leadership on employees’ engagement. according to the findings of the research, it can be stated that to increase or decrease the employees’ engagement, attention should be paid to transformational and authoritarian leadership, because they can have positive and negative effects on employee engagement. of course, psychological distress can also be helpful in this field, because if the psychological distress of the employees cannot be reduced, irreparable damage will be done to the employees’ engagement.