رابطه سبک زندگی و سبک‌های مقابله‌ای با استرس با احساس تنهایی کاربران توییتر با نقش میانجی وابستگی به شبکه‌های اجتماعی

مطالعه حاضر با هدف آزمون مدل علّی احساس تنهایی کاربران توییتر بر اساس سبک زندگی و سبک‌های مقابله‌ای با استرس با میانجی گری وابستگی به شبکه‌های اجتماعی انجام شد. روش تحقیق توصیف-همبستگی بود. جامعه آماری کاربران توییتر شهر تهران که حداقل 2 سال از عضویت آن‌ها در این فضا می‌گذشت بودند. تعداد 200 نفر بر اساس روش نمونه گیری هدفمند به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. آزمودنی‌ها به پرسشنامه‌های اعتیاد به شبکه‌های اجتماعی احمدی و همکاران (1395)، احساس تنهایی راسل و همکاران (1980)، سبک زندگی میلر و اسمیت (1988) و سبک‌های مقابله‌ای لازاروس و فولکمن (1984) پاسخ دادند. روایی پرسشنامه‌ها براساس روایی محتوایی با استفاده از نظر صاحب نظران، صوری بر مبنای دیدگاه تعدادی از جامعه آماری و سازه با روش تحلیل عاملی مورد بررسی قرار گرفته و تایید شد. پایایی پرسشنامه‌ها با روش آلفای کرونباخ به ترتیب برای سبک زندگی 0/88، سبک‌های مقابله‌ای با استرس 0/80، احساس تنهایی 0/79 و وابستگی به شبکه‌های اجتماعی 0/78 برآورد شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی مشتمل بر الگوسازی معادلات ساختاری توسط نرم افزار لیزرل انجام گرفت. نتایج نشان داد تمامی فرضیه‌های پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بودندسبک زندگی با ضریب تاثیر 0/52 و سبک‌های مقابله‌ای با استرس با ضریب تاثیر 0/56 بطور غیر مستقیم با احساس تنهایی رابطه دارند.

the relationship between lifestyle and stress coping styles with the feeling of loneliness of twitter users with the mediating role of dependence on social networks

the present study was conducted with the aim of testing the causal model of the feeling of twitter users’ loneliness based on the lifestyle and stress coping styles with the mediation of social network dependence. the research method was descriptive- correlative. the statistical society was the twitter users of teheran city with at least 2 years membership in virtual space. 200 people were selected as a statistical sample based on the purposeful sampling method. subjects responded to the questionnaires of addiction to social networks by ahmadi et al. (2015), loneliness by russell et al. (1980), lifestyle by miller and smith (1988), and coping styles by lazarus and folkman (1984). the validity of the questionnaires was examined and confirmed based on the content validity using the opinion of experts, the validity based on the opinion of a number of the statistical community, and the structure using the factor analysis method. the reliability of the questionnaire by crunbach α was estimated for lifestyle as 0.88, coping styles with stress as 0.80, feelings of loneliness as 0.79, and dependence on social networks as 0.78, respectively. data analysis was performed at two levels of descriptive statistics and inferential statistics, including the modeling of structural equations by lisrel software. the results showed that all the hypotheses of the research had a favorable fit. lifestyle with an impact factor of 0.52 and stress coping styles with an impact factor of 0.56 are indirectly related to loneliness.