نقش میانجی بهسازی منابع انسانی در رابطه بین مدیریت دانش بر عملکرد شغلی معلمان

هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی بهسازی منابع انسانی در رابطه بین مدیریت دانش بر عملکرد شغلی معلمان متوسطه دوم شهر کرج می‌باشد. پژوهش حاضر از حیث هدف از نوع تحقیقات کاربردی و از نظر روش پژوهش، از دسته پژوهش‌های همبستگی- پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش معلمان متوسطه دوم شهر کرج به تعداد 7690 نفر می‌باشد. با استفاده از فرمول تاباکینگ 200 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای از بین معلمان به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های آموزش و بهسازی منابع انسانی ولبا و جانسن (2010)، مدیریت دانش لاوسون (2003)، عملکرد شغلی پاترسون (1990) که دارای روایی و پایایی قابل قبولی بودند، استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی شامل ضریب همبستگی، تحلیل مسیر، مدل معادلات ساختاری مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین مدیریت دانش با عملکرد شغلی رابطه معناداری وجود داشت (0/05≥p). بین بهسازی منابع انسانی با عملکرد شغلی رابطه معناداری وجود داشت (0/05≥p). بین مدیریت دانش با بهسازی منابع انسانی رابطه معناداری وجود داشت (0/05≥p). همچنین نتایج مدل معادلات ساختاری نیز نشان داد که متغیر بهسازی منابع انسانی نقش واسطه‌ای را در تاثیرگذاری مدیریت دانش بر عملکرد شغلی داشت (0/05≥p). در مجموع، می‌توان نتیجه گرفت که بهبود و توسعه مدیریت دانش و آموزش و بهسازی منابع انسانیمی تواند به شکل مستقیم منجر به افزایش سطح عمکرد شغلی معلمان می‌شود.

the mediating role of human resource improvement in the relationship between knowledge management and teachers’ job performance

the purpose of this research is to investigate the mediating role of human resource improvement in the relationship between knowledge management and the job performance of secondary school teachers in karaj city. the current research is an applicable research in terms of its purpose, and a survey-correlation research in terms of research method. the statistical population of the research is 7690 secondary school teachers in karaj city. using the tabaking formula, 200 people were selected as a sample from among the teachers by multi-stage cluster sampling method. to collect data, velba jansen’s human source training and improvement (2010), lawson’s knowledge management (2003), and patterson’s job performance (1990) questionnaires, which had acceptable validity and reliability, were used. data were analyzed using descriptive and inferential statistical methods including correlation coefficient, path analysis, and structural equation model. the results showed that there was a significant relationship between knowledge management and job performance (p≥0.05). there was a significant relationship between improving human resources and job performance (p≥0.05). there was a significant relationship between knowledge management and improving human resources (p≥0.05). also, the results of the structural equation model showed that the human resource improvement variable had a mediating role in the impact of knowledge management on job performance (p≥0.05). in general, it can be concluded that the improvement and development of knowledge management and training and the improvement of human resources can directly lead to an increase in the professional performance of teachers.