اثربخشی حرکت‌درمانی بر خطاهای ادراک دیداری– حرکتی دانش‎آموزان دارای اختلال یادگیری خاص در مدارس شهر تهران

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی حرکت‌درمانی بر خطاهای دیداری حرکتی دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خاص در مدارس شهر تهران بود. این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی با گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه اجرا شد. گروه نمونه 30 نفر از دانش آموزان پسر با اختلال یادگیری خاص ساکن شهر تهران بودند که به‌صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند و سپس به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه در هر گروه 15 نفر جایگزین شدند. میزان خطاهای دیداری – حرکتی شرکت‌کنندگان در این پژوهش توسط آزمون دیداری حرکتی بندرگشتالت در پیش‌آزمون و پس‌آزمون سنجیده شد. مداخله برنامه حرکت‌درمانی بر روی گروه آزمایش به مدت 12 جلسه 90 دقیقه‌ای و سه روز در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه حرکت‌درمانی از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. نتایج تحلیل کواریانس نشان داد میزان خطاهای دیداری – حرکتی گروه آزمایش کاهش معناداری در سطح اطمینان (p<0.05) یافته است؛ بنابراین می‌توان گفت که حرکت‌درمانی می‌تواند میزان خطاهای دیداری – حرکتی دانش آموزان با اختلال یادگیری خاص را کاهش دهد.

The effectiveness of movement therapy on visual-motor perceptual errors of students with special learning disabilities in schools in Tehran

The aim of this study was to evaluate the effectiveness of movement therapy on visualmotor errors of students with special learning disabilities in schools in Tehran. This research was conducted in the form of a quasiexperimental study with a control group and within the framework of a pretest and posttest design for both experimental and control groups. The sample group consisted of 30 male students with special learning disabilities living in Tehran who were selected by cluster random sampling and then randomly assigned to the experimental and control groups, 15 in each group. The rate of visualmotor errors of the participants in this study was measured by the visualmotor test of Gestalt port in pretest and posttest. Movement therapy program intervention was performed on the experimental group for 12 sessions of 90 minutes three days a week. After the end of the movement therapy program, the posttest was performed for both groups. The results of analysis of covariance showed that the rate of visualmotor errors in the experimental group decreased significantly at the confidence level (P <0.05). Therefore, it can be said that movement therapy can reduce the rate of visualmotor errors in students with special learning disabilities.