بررسی رابطۀ مخارج بودجۀ عمومی بر روی عملکرد دولت، با استفاده از دادۀ تابلویی (1368-1398)

یکی از سوالات مهم سیاست‌گذاری مالی دولت، بررسی میزان اثرگذاری مخارج عمومی دولت، بر روی عملکرد دولت است. با جمع‌آوری داده‌های میزان اختصاص و هزینه‌کرد منابع عمومی دولت، در امور و فصول مختلف، و همچنین خروجی عملکرد دولت، به تفکیک فصول، از سال 1368 تا 1398، در قالب یک مدل اقتصادسنجی تابلویی پویا، به این سوال پاسخ داده شده است. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که میزان اثرگذاری، در طول زمان، متفاوت بوده است و شاهد نوعی وقفه در عملکرد، نسبت به تغییرات در هزینه‌کرد هستیم. با لحاظ وقفۀ خروجی، به عنوان متغیّر مستقل در یک مدل تابلویی پویا، و با استفاده از روش‌های آرلانو‌‌باند و بلاندل‌‌باند مشاهده شد که اثرات تاخیری مخارج، عمدتاً از مسیر تغییر در خروجی سنوات قبل، در سال بعدی منعکس می‌شوند. درعین‌حال، همچنان میزان اثرگذاری هم‌زمان مخارج بر خروجی، بین 0٫01 تا 0٫03 درصد، تاثیرگذار است. این تحقیق نشان می‌دهد، برای حصول خروجی مناسب در عملکرد دولت، تنظیم برنامه‌های میان‌مدت و برنامه‌ریزی برای اعطای اعتبارات، در قالب یک برنامۀ میان‌مدت، ضروری است و باید از اختصاص بودجه به‌صورت صلاحدیدی و خارج از برنامه اجتناب کرد.

investigating the relationship between on public expenditures on government performance – panel data method, 1989-2019

one of the most problematic issues in policymaking is the impact of government spending on its outcome. this paper collects extensive and unique data on government outlays and outcomes for various affairs for the period 1989-2019. then this unique dataset is put to use to study the relationship between spending and outcome in panel data analyses. the fixed effect regression reveals that a one percent increase in spending on a chapter improves associated outcomes by 0,06 percent, however, the impact of two years lag is significant and about double the spontaneous effects. nevertheless, the dynamic panel regression, by both arrellano-bond and blundell-bond approaches, shows that the lag in outcome is large, and it explains a large portion of dynamics. moreover, the spontaneous impact of spending on the outcome is 0.01-0,03 percent. therefore, to improve the outcome of spending, the government must plan for long-term expenditure instead of discretionary outlays.