جامعه ‌شناختی آزادی ‌های فردی و اجتماعی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران

آزادی ‌های فردی و اجتماعی بخش مهمی از موازین حقوق بشری را تشکیل می‌‌دهد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به مصادیق مختلفی از حقوق و آزادی‌های فردی و اجتماعی پرداخته ‌شده است. هدف مقاله حاضر بررسی این سوال مهم است که زمینه‌های جامعه‌شناختی آزادی‌های فردی و اجتماعی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و دلایل جامعه‌شناسی محدودیت‌های این آزادی‌ها کدام است؟ مقاله پیش رو توصیفی تحلیلی است و با استفاده از روش کتابخانه‌ای به بررسی سوال مورد اشاره پرداخته است. یافته‌ها بر این امر دلالت دارد که تحولات انقلاب مشروطه و تصریح آزادی‌های فردی و اجتماعی در متمم قانون اساسی مشروطه از زمینه‌های جامعه‌شناختی آزادی‌های فردی و اجتماعی در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. این دوره که درنتیجه عوامل مختلف از جمله تعامل ایران با دنیای خارج منجر به اقدامات مهمی در راستای محدودکردن قدرت پادشاه بود، هم‌زمان خواست و اراده عمومی شامل حقوق و آزادی ‌های فردی و اجتماعی مورد توجه قرار گرفت.