شکاف بین نخبگان و توده ها و تاثیر آن بر فرآیند توسعه سیاسی بررسی تطبیقی دوران مشروطه و انقلاب اسلامی
|
|
|
|
|
|
|
|
نویسنده
|
خسروی محمد علی
|
|
منبع
|
جامعه شناسي سياسي انقلاب اسلامي - 1401 - دوره : 3 - شماره : 1 - صفحه:261 -292
|
|
چکیده
|
نهضت مشروطیت که با هدف برقراری حاکمیت قانون و ملت در سال 1285 شمسی روی داد، حرکت مهم و نقطه‌ی عطفی در تاریخ معاصر ایران به‌شمار می‌رود. در جریان این جنبش انجمن‌ها و گروه‌های سیاسی فراوانی شکل گرفتند؛ اما هیچ یک نتوانستند حرکت مثبتی در جهت برقراری دموکراسی و جامعه‌ی مدنی پایدار بردارد. در این پژوهش به دنبال تبیین جامعه شناختی ناکامی نخبگان و توده‌ها در نخستین تجربه‌ی مشارکتی و تاثیر آن بر توسعه‌ی سیاسی ایران در عصر مشروطه و پس از انقلاب اسلامی ایران هستیم. در جهت تحلیل این موضوع، از نظریه‌ی هانتینگتون و نظریه‌ی شکاف‌های اجتماعی استفاده می‌شود، نگارنده بر این نظر است که ویژگی‌هایی همچون ناآگاهی توده‌ها، بالانشینی روشنفکران و کوتاهی آنان در همراه‌سازی توده‌ها و از سوی دیگر تعارضات ایدئولوژیک و رقابت‌های غیرنهادمند نخبگان و احزاب به ناکامی منجر شد.
|
|
کلیدواژه
|
انقلاب مشروطه، مشارکت نخبگان و توده‌ها، توسعه سیاسی، تعارض ایدئولوژیک، عدم نهادمندی، انقلاب اسلامی
|
|
آدرس
|
دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی, گروه علوم سیاسی, ایران
|
|
پست الکترونیکی
|
malikhosravi@gmail.com
|
|
|
|
|
|
|