بازی‌وارسازی در عصر منابع انسانی دیجیتال

هدف: تا مدت‌ها فلسفه غالب در نظریه و عمل سازمان و مدیریت به گونه‌ای بوده است که شوخ‌طبعی، تفریح و سرگرمی را به عنوان فعالیت‌های زیان‌بار و ناسالم در محیط کار تلقی کرده است. اما، سازمان‌ها در عصر دیجیتال به این مهم واقف شده است که انسان‌ها فقط برای کار کردن در محیط‌های کاری حاضر نمی‌شوند، بلکه یکی از مهم‌ترین دلایلی که آن‌ها را به سمت و سوی محیط‌های کاری می‌کشاند، نیازشان به تفریح و تجربه سرگرمی و نشاط در این قبیل محیط‌‌ها است. هدف این نوشتار، معرفی و تبیین نقش بازی‌وارسازی در مدیریت منابع انسانی است که در سال‌های اخیر و به مدد فناوری‌ و نوآوری‌های دیجیتال و در راستای توجه به امر مذکور در کسب وکارها مورد توجه مدیران قرار گرفته است. روش‌: این نوشتار از نوع نوشتارهای مفهومی به کمک مرور ادبیات پژوهشی در حوزه مورد توجه پژوهش است. یافته‌ها: یافته‌ها ضمن مرور مفهوم بازی‌وارسازی و نقش آن در کسب وکار، به کاربردهای آن در مدیریت منابع انسانی می‌پردازد. مرور ریسک‌های به‌کارگیری بازی‌وارسازی در مدیریت منابع انسانی و ارائه رهنمودهایی برای کاربست درست این مفهوم در آن، به همراه پیشنهادهایی برای پژوهش‌‌های آتی، از سایر یافته‌های این نوشتار است.نتیجه‌گیری: سازمان‌ها در تلاش هستند که با تزریق مبانیِ نظریه سرگرمی به کارویژه‌هایی چون طراحی سازمان، طراحی مشاغل، طراحی محیط‌های کاری و انجام وظایف مدیریت منابع انسانی، نیاز اساسی کارکنان به سرگرمی و ادراک شادی در محیط کاری را برطرف کرده و سازگاری لازم بین مقتضیات منابع انسانی دیجیتال و فنونِ مدیریتی را برقرار کنند. بازی‌وارسازی در کسب وکار، نمود عینی و عملی فلسفهِ مبناییِ نظریه سرگرمی در سازمان به کمک نوآوری‌های دیجیتال است.