بررسی رویکرد پلیس ایران به پیشگیری کیفری از جرائم

هدف این پژوهش شناسایی رویکرد پلیس ایران به پیشگیری کیفری از جرائم کارکنان ناجا است. ماهیت تحقیق کاربردی، و از نظر روش توصیفی- پیمایشی است. نمونه آماری شامل 292 نفر از کلیه فرماندهان و مدیران در سطح تهران و استانها می‌باشد که براساس روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. در میان عوامل پیشگیری کیفری، عامل سرعت با میانگین 08/4 و میانگین 36 درصد فراوانی پاسخ بسیار زیاد در پرسشنامه، بیشترین مقبولیت را در میان فرماندهان ناجا داشته است و پس از آن، عامل حتمیت با میانگین 9/3 و میانگین 33 درصد فراوانی پاسخ بسیار زیاد در پرسشنامه در رتبه دوم و در نهایت عامل شدت با میانگین 5/3 و میانگین 19 درصد فراوانی پاسخ بسیار زیاد در پرسشنامه در رتبه سوم اهمیت و اولویت قرار می‌گیرد. با توجه به نتایج آماری و قرار گرفتن استفاده از مشاوران خبره (حتی مشاوران بیرون از سازمان) و سرعت عمل در تعقیب و اقامه جرم علیه متهم (فرستادن سریع پرونده به مرجع قضایی) در صدر اهمیت و تمرکز فرماندهان قرار داشت. مهمترین پیشنهاد عملیاتی برای بهبود برنامه‌ها و راهکارهای پیشگیرانه ناجا در پیشگیری کیفری از جرائم کارکنان، تمرکز تلاشها برای تکمیل بدون وقفه و با سرعت پرونده‌های تحقیقاتی برای فرستادن به مراجع قضایی و تثبیت وجود این رویکرد در سازمان است.