واگرایی تفسیرپژوهی معاصران از دیدگاههای امام خمینی (ره)

مهم ترین شاخصه علمی دوره مدرن، درک ضرورت بازسازی دانش های بشری از جمله تفسیر و علوم قرآن است. تحقیقات متاخر مستشرقان و تاثیر آن بر تفسیرپژوهان مسلمانِ معاصر براساس دستاوردهای علوم انسانی معاصر غرب، میدان دار این عرصه است. امام خمینی; در عین پاسداری از سنت در جمیع دانش های مورد توجه‌اش بنوعی نواندیش بود، لذا دیدگاه های ایشان می تواند ستون‌های پلی باشد که با گذار امن و آرام از سنت تفسیری، به تفسیر معتبر و موجه شده دوره مدرن می رسد. پژوهش حاضر نمی خواهد تفسیرپژوهی مدرن را با نقطه نظرهای امام تراز کند، اما با آشکارسازی اسباب واگرایی آن با این دیدگاه ها، نشان می دهد که متدهای جدید تفسیر متون مقدس آنوقت به کار باورمندان به قرآن کریم می آید که اولاً تحت نظارت قرآن پژوهان مسلمان طراحی شود تا اهداف، نقش و جایگاه این کتاب در آن ملحوظ باشد و ثانیاً گام ابتدایی در فهم قرآن به شمار رود و توجه اصلی بایستی معطوف به مراتب بعدی باشد که با سیر انفسی و تطبیق و تاویل آیات آغاز می شود.