تحلیلی بر درون‌مایه‌های دینی و قرآنی در نحوه مدیریت تعارض منافع کنشگران سیاسی در رهبری امام خمینی

جمهوری اسلامی ایران همانند دیگر نظام‌های سیاسی مردم‌سالار و تکثرگرا، وجود بازیگران مختلف را در عرصه سیاسی به رسمیت شناخته و امکان کنش و رقابت برای تصاحب قدرت سیاسی را در اختیار ایشان قرار داده است. از این رو، طبیعی است احزاب و جریان‌های سیاسی به دلیل خاستگاه‌های متفاوت سیاسی اجتماعی و نیز اصول، مرام و غایات سیاسی مطلوب خود، در پیگیری این مقولات دچار تعارض منافع شوند. این مسئله تعارض منافع در طول حیات چهار دهه از عمر جمهوری اسلامی منجر به بروز چالش‌های متعددی در سطوح مختلف جامعه، اعم از ساختار نظام سیاسی و نیز کنشگران سیاسی شده است. این پژوهش با بهره‌گیری از روش تحلیل مضمون و نیز با تاکید بر تحولات سیاسی اجتماعی دهه نخست پس از پیروزی انقلاب اسلامی تلاش دارد تا به بررسی مبانی و شواهد قرآنی مدیریت سیاسی امام خمینی در هنگامه بروز چنین تعارضاتی بپردازد. یافته‌های پژوهش بر این موضوع دلالت دارد که شیوه مدیریت سیاسی امام خمینی ملهم از آموزه‌های قرآن کریم و تعالیم مکتب اهل بیتu، در هنگام بروز تضاد و تعارض منافع میان بازیگران سیاسی، بر مبنای اصولی چون رعایت مصلحت نظام اسلامی، محوریت اخلاق و عدالت در مدیریت تعارضات، و نیز پرهیز از تفرقه و چنددستگی در بین نیروهای انقلاب انتظام یافته است.