واکاوی آرمان قرآنی امت واحده در سیره و اندیشۀ امام خمینی

آرمان قرآنی امت واحده از اصولی‌ترین آموزه‌های مترقی قرآن کریم است که تکوین و تحقق آن در طول تاریخ اسلام از دغدغه‌های فکری دیرینۀ رهبران و مصلحان دینی بوده‌است. آرمانی که در صدر اسلام توسط پیامبراکرم6 درمیان اعراب متفرق جاهلی محقق گشت و در اندک زمانی، از آنان امتی منسجم و قدرتمندساخت. دراین راستا امام خمینی یکی از بزرگترین منادیان این اندیشه در دوران معاصر بشمار می‌روند که نگرش و افق مبارزاتی‌شان، هیچ‌گاه اسیر نگاه‌های ملی‌گرایانه و فرقه‌ای نشد. بلکه، به‌لحاظ نظری و تئوریک، و در عمل توانستند قابلیت‌های اسلام و مسلمانان را برای ادارۀ جامعه طرح‌کنند، و اتحاد میان جوامع اسلامی را تبیین‌نماید. اکنون مقالۀ حاضر با هدف تبیین و تشریح این بینش کاربردی قرآنی در اندیشۀ امام‌خمینی درصدداست تا با طرح این سوال که «آرمان قرآنی امت واحده چه جایگاهی در سیره و اندیشۀ امام خمینی داشته‌است؟» این مقوله را در چارچوبی توصیفی تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اسنادی (سخنرانی‌ها و پیام‌های امام) در اندیشه ایشان مورد ارزیابی قراربدهد. براین اساس فرضیۀ اولیه‌ حاکی ازآن است‌که؛ امت واحده در سیره و اندیشۀ امام خمینی نه فقط یک تاکتیک و روش صرف، بلکه یک استراتژی و ضرورتی فطری و فریضه‌ای الهی محسوب شده‌است، که ایشان با استناد به آیات و روایات (اسلامی) در جریان هدایت و پیشبرد انقلاب اسلامی به احیاء و تقویت آن در حوزۀ اندیشه و عمل همت‌گماردند.