مبانی قرآنی آوای توحید در اندیشه امام خمینی

هیچ ستاره‌ای در آسمان اندیشه انسانی پرفروغ‌تراز شمس‌وارهٴ ‌«‌توحید» نیست. و هیچ معرفتی را یارای نیل به بلندای معارف توحیدی و عرفانِ صفات و اسمای الهی نیست. شناخت حق تعالی از راه فطرت همان طریق انفسی است که در کنار طریق آفاقی در قرآن کریم بیان و تاکید شده است. امام خمینی بسیاری از مباحث عمده توحید را از منظر قرآن تحلیل و تعلیل نموده و منظرهای مختلف علمی و عملی را در خدمت معرفت قرآنی درآورده‌اند. ایشان معتقد است هر کسی بر اساس فطرت به دنبال کمال است اما در انتخاب کمال برخی به اشتباه افتاده‌اند. نور فطرت می‌تواند ما را به اصل کمال برساند. امام راحل به عنوان یکی از معتقدان به فطرت، فطرت انسان را از لوازم وجودی او می‌داند و آن را متصف به خیریت و نورانیت معرّفی می‌نماید. ایشان با این‌که فطرت را به لحاظ لغوی به دو معنای ظاهراً متفاوت گرفته است. لکن از نظر مفهومی، یکی را لازمه دیگری می‌داند. وی از راه‌های گوناگون با تمسّک به مقتضیات فطرت، به اثبات مبدا، توحید و جامعیتش نسبت به صفات کمال می‌پردازد. در این راستا، در مقالة‌ حاضر تلاش شده است با توجه به برخی آیات قرآن، معنای فطرت، اهمیت، ویژگی، قلمرو، کاربرد و انواع آن را در حیات اصیل انسانی و مختصات امور فطری در پرتو مبانی قرآنی در سیره امام خمینی تبیین شود.