نگرشی انتقادی بر نظریۀ تفکیک حقوق از اخلاق در مکتب پوزیتیویسم با تکیه بر بینش قرآنی امام خمینی;

همواره، تبیین نسبت و ارتباط میان قواعد حقوقی و نظام اخلاقی از جمله مسائل فلسفی پر‌دامنه و دغدغه‌های اصلی مکاتب حقوقی بوده است. در کشاکش انقلاب فلسفی در غرب، مکتب پوزیتیویستی حقوقی در قرن نوزدهم میلادی با جوهرۀ تفکیک حقوق از اخلاق تحت تاثیر اصالت اثبات‌گرایی در علوم مختلف شکل گرفت و بر عدم وجود هر گونه ارتباط ضروری میان آن دو تاکید ورزید. از منظر تعالیم قرآنی اسلام و نیز دیدگاه فلسفی نو‌گرای غرب، با وجود تمایزات فراوان بین حقوق و اخلاق نمی‌توان جایگاه و کار‌کرد اخلاق در تصویب و اجرای قوانین را انکار کرد و بایستی قائل به ارتباط وثیق میان آن دو شد. این تحقیق با باز‌خوانی آموزه‌های قرآنی در آثار بیانی و نوشتاری امام خمینی; در‌صدد انتقاد از نظریۀ پیش‌گفته در انفکاک حقوق از اخلاق بر‌آمده است تا از یک طرف، اندیشۀ سرشار از معارف قرآنی امام; نسبت به اصالت اخلاق در نظام حقوقی توصیف گردد و از طرف دیگر دگر باره، قرآن‌محور بودن بینش ایشان در این زمینه تحلیل شود.