ارزیابی تدریس الکترونیکی اعضای هیئت‌علمی در بحران کووید 19

پژوهش حاضر باهدف ارزیابی تدریس الکترونیکی اعضای هیئت‌علمی دانشگاه الزهرا (س) انجام‌شده است. رویکرد پژوهش، کمی بوده و به روش توصیفی – پیمایشی انجام‌شده است. جامعه آماری، شامل دانشجویان مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری بوده است که با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبتی و جدول کرجسی و مورگان تعداد 402 دانشجو به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. گردآوری داده‌ها، توسط پرسشنامه محقق ساخته با 40 گویه انجام‌شده است. در بخش تحلیل توصیفی داده‌ها؛ به‌منظور بررسی وضعیت مطلوبیت مولفه‌ها و ابعاد تدریس الکترونیکی اعضای هیئت‌علمی، از طیف مطلوبیت چهاربخشی، بهره گرفته شد. و در بخش تحلیل استنباطی داده‌ها نیز با استفاده از نرم‌افزار spss، آزمون‌های تی تک گروهی، تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون تعقیبی شفه و f استفاده شد. روایی پرسشنامه توسط 5 متخصص علوم تربیتی تائید شد و پایایی نیز با استفاده از آلفای کرونباخ (97/0)، به دست آمد. بر اساس طیف مطلوبیت چهاربخشی، در مولفه‌های اهداف، محتوای آموزشی، ویژگی‌های فردی استاد، مواد و منابع آموزشی و فرایند یاددهی - یادگیری، اعضای هیئت‌علمی دانشگاه موردمطالعه آمادگی و مهارت‌های لازم را نداشته و تدریس آن‌ها نیازمند بهبود متوسطی بوده است. همچنین در مولفه‌های فعالیت یادگیری، زمان و مکان و ارزشیابی، آمادگی لازم را نداشته و نیازمند بهبود زیاد بوده است. ازاین‌رو می‌توان گفت، به‌طورکلی از دیدگاه دانشجویان وضعیت تدریس الکترونیکی اعضای هیئت‌علمی در بحران کووید 19، مناسب نبوده و نامطلوب گزارش‌شده است.