یافته‌هایی از نخستین تجربۀ دانشجویان کارشناسی معماری داخلی در مواجه با آموزش الکترونیکی دروس طراحی

بخش مهمی از آموزش دانشجویان کارشناسی معماری داخلی به حضور در کارگاه‌ها و آتلیه‌های طراحی، مواجهۀ چهره به چهره با استاد و رفع اشکالات طراحی مبتنی‌بر آزمون‌وخطا نیاز دارد. این پژوهش تجربۀ دانشجویان معماری داخلی در دانشگاه هنر شیراز را در نخستین نیمسال مواجه با آموزش الکترونیکی (نیمسال دوم 99-1398)، به روش همبستگی و مبتنی‌بر پرسش‌نامه‌ای در مقیاس لیکرت سنجیده است. یافته‌ها با کمک نرم‌افزار spss 24 و آزمون اسپیرمن تحلیل شده‌اند. نتایج نشان می‌دهند که «مهارت‌های استاد»، «مهارت‌های دانشجو» و «مهارت‌های ارتباطی» سه رکن اصلی در «کارآمدی و مفید بودن آموزش مجازی دروس طراحی» هستند که همۀ این موارد مستلزم «داشتن امکانات و تجهیزات فنی کافی»، «برنامه‌ریزی و مدیریت زمان» و «صبر و شکیبایی» استاد است. پیشنهاد می‌شود دانشگاه‌ها افزون‌بر ارتقای مهارت‌های آموزشی اساتید، به آموزش روش‌های یادگیری الکترونیکی به دانشجویان نیز توجه بیشتری نمایند و بر تغییر نقش دانشجویان از قالب‌های سنتی و منفعل به سمت فعال و مشارکت‌کننده حمایت کنند.