قابلیت های بستر الکترونیکی وبینارها در آموزش رسانه های دیجیتال

یادگیری فرآیند انتقال دانش است که در زمینه آن نظریه های بسیاری مطرح شده است ، یادگیری دارای سطوح وسبک های مختلفی است وعوامل گوناگونی بر ارتقا کیفیت یادگیری موثرند. حرکت به سوی رویکردهای نوین در آموزش عالی ایجاب کرده است بسیاری از دانشگاه های جهان از فناوری آموزش مجازی در ارائه دوره ها استفاده کنند. پژوهش حاضر با هدف تعیین قابلیت های بستر الکترونیکی وبینارها در آموزش رسانه های دیجیتال در نظام آموزشی انجام شد. روش این پژوهش تجربی است و جامعۀ آماری شامل دانشجویان مقطع کاردانی گروه برق دانشگاه فنی و حرفه ای پسران خرم آباد و دانشجویان مقطع کاردانی گروه کامپیوتر دانشگاه فنی و حرفه ای دختران خرم آباد می باشند که در سمینار آموزشی رسانه های دیجیتال در نیمسال دوم تحصیلی 1400-1399 شرکت کرده بودند.روش کار : این پژوهش یک مطالعه تجربی است. جامعه پژوهش شامل دانشجویان مقطع کاردانی گروه برق دانشگاه فنی و حرفه ای پسران خرم آباد و دانشجویان مقطع کاردانی گروه کامپیوتر دانشگاه فنی و حرفه ای دختران خرم آباد می باشند که در سمینار آموزشی رسانه های دیجیتال در نیمسال دوم تحصیلی 1400-1399 شرکت کرده بودند. در این سمینار آنلاین 60 دانشجو ( 35 دانشجوی دختر و 25 دانشجوی پسر) شرکت کردند . روش نمونه گیری به صورت سرشماری بوده است .خروج ازسمینار فقط در صورت قطع اینترنت ممکن بود و همه دانشجویان تا پایان سمینار حضور داشتند. سپس در پایان سمینار مدرس با توجه به آموزش های داده شده به دانشجویان ، یک تکلیف یکسان به تمامی دانشجویان داده و از دانشجویانی که سیستم رایانه شخصی در زمان اجرای سمینار داشتند خواسته شد تکالیف انجام شده را جهت بررسی به پست الکترونیکی مدرس ارسال کنند .نتایج : در مطالعه حاضر 60 دانشجو با میانگین سنی 90/1 + 1/22 و دامنه 19-24 سال حضور داشتند. 33/58 درصد دانشجویان مونث و 67/41 درصد دانشجویان مذکر بودند. در نظر سنجی انجام شده 50 درصد دانشجویان شرکت کننده در سمینار رایانه شخصی در منزل داشتند که در دسترس بودن رایانه شخصی در ارتقا یادگیری دانشجویان نقش به سزایی دارا بود و 50 درصد دیگر با استفاده از گوشی هوشمند در سمینار حضور داشتند. با توجه به بررسی تکلیف های ارسال شده توسط دانشجویان به مدرس ، میزان دسترسی به اهداف آموزشی در 80 درصد موارد کامل، 15 درصد متوسط و 5 درصد ضعیف ذکر شده بود. کفایت محتوایی مطالب آموزشی در 85 درصد موارد کامل ، 10 درصد متوسط و 5 درصد ضعیف ذکر نمودند. نتیجه گیری : نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ایجاد تنوع در ارائه سمینار آموزشی به روش مجازی، بازنگری در شیوه ارائه ، جهت ارتقای میزان دست یابی به اهداف و ارتقاء کیفیت آموزش های مجازی می تواند مفید واقع گردد. دسترسی به رایانه شخصی و مهارت استفاده از کامپیوتر و نیزدسترسی به اینترنت پرسرعت در تسهیل عملکرد دانشجو برای آموزش از راه دور نقش موثری می تواند داشته باشد.پیش بینی می شود در سمینار های آنلاین آتی چنانچه تمامی دانشجویان به سیستم رایانه شخصی دسترسی داشته باشند به اهداف آموزشی جامع و با کیفیت بالاتری بتوان دست یافت.