ارائه مدل خلق ظرفیت‌های نوآوری در مدیریت دانشگاهی ایران(راهکاری برای توسعه)

هدف پژوهش حاضر ارائه مدلی برای خلق ظرفیت‌های نوآوری در مدیریت دانشگاهی ایران است. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی و ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه 106 سوالی بوده است که روایی آن از طریق مصاحبه با 17 نفر از خبرگان آموزش عالی مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش α کرونباخ برابر با 88 /0 بدست آمده است. جامعه آماری پژوهش را 248 نفر از روسا، معاونان پژوهش و فناوری، آموزشی، هیات علمی برجسته و متخصصان خبره آموزش عالی تشکیل داده اند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی به نسبت سهمی و استفاده از فرمول کوکران، 212 نفر نمونه انتخاب گردیده اند.نتایج نشان داده است که «سازماندهی و ساختار سازمانی»، «فرایندهای سازمانی» و «منابع و تجهیزات» به عنوان مولفه ها و «فرهنگ سازمانی»، «مدیریت سرمایه انسانی»، «رهبری و مدیریت استراتژیک دانش»، «آموزش و ارتقاء علمی» و «پژوهش و فناوری» عوامل موثر بر نوآوری شناسایی شده اند. بر این اساس دانشگاهها جهت هم راستا شدن با تغییرات جهانی، ضروری است تا به عنوان مرجع علمی، آموزشی و پژوهشی آمادگی لازم را در حوزه رهبری و آموزش کسب نمایند. به علاوه تربیت و رشد حرفه ای راهبران سیستم (اعضای هیات علمی)، طراحی مجدد فرایندهای دانشگاه، فراهم سازی بستر و زمینه سخت افزاری و نرم افزاری، هموار نمودن چالشهای مدیریتی از طریق توانمندسازی مدیران اهم اقداماتی است که مدیران دانشگاهها می بایست بی وقفه به آن پرداخته تا در راستای توسعه پایدار گام بردارند.