تجارب زیسته دانشجویان از شرکت درکلاس‌های مجازی دانشگاه دربحران کرونا

شیوع ویروس کرونا به عنوان یک ابر بحران جهانی، موجب تعلیق دانشگاه‌ها و تبدیل آموزش حضوری به مجازی شد. از این‌رو این پژوهش با هدف مطالعه تجارب زیسته دانشجویان از شرکت در کلاس‌های مجازی دانشگاه در بحران کرونا صورت گرفت. پژوهش حاضر بر مبنای رویکرد کیفی و با بکارگیری روش تحقیق پدیدارشناسی انجام شد. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دوره دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب بودند که پدیده شرکت در کلاس‌های مجازی را تجربه کرده‌اند. نمونه‌گیری نیز با توجه به منطق پدیدارشناسی به صورت هدفمند انجام گرفت. گردآوری داده‌ها برگرفته از یازده مصاحبه نیمه‌ساختارمند بود. در تحلیل داده‌ها از دو روش کدگذاری باز و محوری استفاده شد. یافته‌های حاصل از تجارب زیسته دانشجویان در قالب چهار مقوله اصلی شامل ویژگی‌های مربوط به دانشجویان، ساختار فنی، ویژگی‌های مرتبط با اساتید و امتحانات منتج گردید. در این مقاله هر یک از چهار مقوله اصلی شامل زیرمقولاتی بودند که با استفاده از روایت‌های مشارکت‌کنندگان مورد بازنمایی قرار گرفت.