مروری بر فراوری کانی های سنگین به‌ویژه گارنت

کانی‌های سنگین آن دسته از کانی هایی هستند که وزن مخصوص آن‌ها بالاتر از سه گرم بر سانتیمتر مکعب است. کمتر از یک درصد وزن سنگ‌های موجود در خاک را تشکیل می دهند و معمولاً به‌صورت کانی فرعی سنگ‌ها یافت می شوند. کانی‌های سنگین به چهار گروه اصلی تقسیم می شوند که شامل کانی‌های اوپک، سنگین نیمه پایدار، سنگین پایدار و میکاها می‌شوند. گارنت نام گروهی از ترکیبات سیلیکاته با خواص فیزیکی و فرمول شیمیایی مشابه است که دارای سیستم تبلور کوبیک هستند. در ایران، گارنت دمانتوئید سبز صوغان ازنظر کیفیت، نه‌تنها از دیگر گارنت هایی که در دنیا در حال استخراج و فرآوری هستند کاستی ندارد، بلکه حتی از دید گوهرشناسی و کیفیت جواهری، بهتر بوده و در سطح رقابت با زمرد کلمبیا است؛ اما متاسفانه به دلیل عدم توجه کافی به صنعت جواهرتراشی، این کانی در ایران ناشناخته مانده است. لیکن، در صورت فرآوری و استخراج این کانی باارزش در کشور، یکی از بهترین سرمایه‌ها جهت جایگزینی با درآمدهای نفتی است. از گذشته تاکنون از روش‌های مختلف فرآوری کانی‌های سنگین شامل جدایش مغناطیسی، جدایش ثقلی، فلوتاسیون، میزلرزان و غیره، برای جدایش کانی‌های سنگین در دنیا استفاده‌ شده است. در این تحقیق مروری بر برخی از کارهای انجام‌شده جهت فرآوری کانی‌های سنگین از جمله گارنت در دنیا انجام شده است.