بررسی نقاط قوت و ضعف روش‌ های ازدیاد برداشت نفت

بیشتر میدان های نفتی و گازی ما در نیمه دوم عمر خود بوده که از نگاه مهندسان این حوزه، این میادین نفتی یک مخزن طبیعی است که بخشی از آن ها و چاه های حفره شده می توانند با کاهش ضریب بازیافت و افت تولید مواجه شوند. بر اساس آمارهای iea، در دوره زمانی 2011 تا 2020 میلادی، میزان تولید ما سالانه با 5 درصد کاهش مواجه خواهد بود و در مقابل روزانه 1/1 میلیون بشکه افزایش تقاضا در جهان وجود دارد؛ از این رو بحث ازدیاد برداشت و بهبود ضریب بازیافت از مخازن نفتی، یکی از موثرترین راه ها برای کاهش شکاف تولید و تقاضاست. اغلب محققان بر این باورند که در مناطق نفت خیز جهان، بدون روش های ازدیاد برداشت تنها یک سوم کل نفت در جای موجود را می توان به صورت تجاری استخراج کرد. با علم بر اینکه 80 درصد مخازن هیدروکربنی در مناطق نفت خیز جنوب کربناته است، تزریق گاز، بهترین شیوه برای ازدیاد برداشت نفت از مخازن کربناته به شمار می رود و می توان از روش تزریق گاز یا از روش های پیچیده تری مثل تزریق مواد بیوشیمیایی، روش حرارتی در مخازن نفت سنگین و فوق سنگین، حفاری بین چاهی و کاربرد چاه افقی و چند شاخه ای، حفاری زیر تعادلی و استفاده از فناوری های جدید توسط لرزه نگاری چهار بعدی استفاده کرد. هزینه لرزه نگاری 1 بعدی 1 تا 2 دلار در هر بشکه تخمین زده شده است. با استفاده از این فناوری ها، اگر چه کاهش ریسک تولید از مخزن و افزایش برداشت 20 تا 30 درصدی که حاصل می شود، می توان نقاط قوت و ضعف ازدیاد برداشت نفت را مورد بررسی قرار داد. در این مقاله به تآثیر انواع روش های حفاری چاه چند شاخه ای و لرزه نگاری 4 بعدی و... بر ازدیاد برداشت نفت توجه شده است.