بررسی مشاهده ای تشکیل خودبه خودی ریزامولسیون های آب در نفت هنگام تزریق آب کم شور به‌عنوان یک روش ازدیاد برداشت

در مطالعات پیشین، تشکیل امولسیون‌ها از دیدگاه بهبود نسبت تحرک پذیری، کمک به تغییر ترشوندگی و همچنین کمک به انحلال بیشتر نفت باقی مانده، به‌عنوان مکانیسم های موثر در ازدیاد برداشت هنگام تزریق آب کم شور پیشنهاد شده‌اند. هدف از این پژوهش علاوه بر بررسی مشاهده ای تشکیل خودبه‌خودی امولسیون‌ها، ارزیابی شرایط تشکیل آن‌ها می باشد. برای این منظور امولسیون‌های آب در نفت به‌صورت طبیعی و بدون استفاده از مواد فعال سطحی تهیه شده اند. از آزمایش های اندازه‌گیری توزیع اندازه قطرات به‌عنوان یک معیار مشاهده‌ای از تمایل آب‌نمک های مختلف به تشکیل امولسیون‌های درجا و پایداری آن‌ها در محیط متخلخل استفاده ‌شده است. با توجه به نتایج این دسته از آزمایش‌ها افزایش ناپایداری امولسیون‌ها با افزایش قدرت یونی فاز آبی اتفاق می افتد. به‌منظور بررسی مشاهده ای تشکیل ریزامولسیون ها در محیط متخلخل از میکرومدل شیشه‌ای استفاده ‌شده است. در این آزمایش‌، تشکیل خودبه‌خودی ریزامولسون ها هنگام تزریق آب کم شور مورد تائید قرار گرفت. نتایج آزمایش های مشاهده ای میکرومدل نشان می‌دهد که ریز امولسیون‌ها نه به‌صورت آنی بلکه طی گذشت دو روز شروع به تشکیل می‌کنند و بعد از گذشت دو هفته به حداکثر می‌رسد. تشکیل این ریزامولسیون ها در نواحی که سیال تزریقی با نفت چسبیده به دیواره در تماس است مشاهده‌شده است. می توان نتیجه گیری کرد که به منظور بررسی تشکیل امولسیون به عنوان یک مکانیسم فعال در تزریق آب کم شور، توجه به مدت زمان مورد نیاز برای تشکیل این امولسیون ها و مکان های مستعد برای تشکیل آن ها ضروری می باشد.