بررسی مخلوط آسفالتی اصلاح شده با نانو سیلیس

روسازی آسفالتی به دلیل ضعف‌های ساختاری قیر همواره دارای مشکلاتی بوده است که بر این اساس اصلاح سازی قیر با هدف بهبود خصوصیات قیر خالص و نزدیک کردن رفتار فیزیکی و شیمیایی قیر خالص به قیر ایده آل و همچنین جلوگیری از بروز خرابی‌های روسازی انجام می‌شود. برای این منظور لازم است از مواد افزودنی‌ که دارای قیمت مناسب و سازگار با محیط زیست هستند استفاده کرد. با توجه به رشد روز افزون نانو مواد و خصوصیات عالی این مواد استفاده از افزودنی‌های حوزه نانو به عنوان اصلاح‌کننده ساختار قیر در جهت بهبود خواص مخلوط‌های آسفالتی مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش، به بررسی تاثیر نانو سیلیس بر روی عملکرد قیر و مخلوط آسفالتی پرداخته شده است. برای این منظور نانو سیلیس با درصدهای 3، 5 و7 به قیر اضافه شده و سپس برای بررسی تاثیر این افزودنی بر روی عملکرد قیر از آزمون‌های تعیین درجه نفوذ، نقطه نرمی، ویسکوزیته و کشش پذیری بهره گرفته شد. طبق نتایج بدست آمده مشاهده شده است که با افزایش درصد نانو سیلیس افزوده به قیر نقطه نرمی قیر کاهش و درجه نفوذ، ویسکوزیته و کشش‌پذیری قیر افزایش می‌یابد. بر اساس این نتایج استفاده از 7% وزنی نانو سیلیس می‌تواند بهترین عملکرد رئولوژیک را برای قیر به همراه داشته باشد. با انجام آزمایش‌های کشش غیر مستقیم، عمر خستگی، انرژی شکست و آزمون مارشال بر روی مخلوط‌های آسفالتی مشاهده شد که با افزایش درصد نانو سیلیس افزوده به مخلوط آسفالتی پارامتر کشش غیر مستقیم، عمر خستگی، انرژی شکست و شاخص مقاومت مارشال افزایش می‌یابد و همچنین شاخص نرمی مارشال کاهش پیدا می‌کند. بر اساس این نتایج استفاده از 7% وزنی نانو سیلیس می‌تواند بهترین عملکرد را بر روی مخلوط آسفالتی بگذارد.