بررسی مطالعات تجربی و مدلسازی گرمای جذب کربن دی اکسید در محلول های تکی و مخلوط های دوتایی آمینی

گرمای جذب کربن دی اکسید در محلول آمین به دو روش مستقیم و غیر مستقیم قابل اندازه گیری است. روش مستقیم با استفاده از کالریمتری اندازه گیری می شود، اما در روش غیر مستقیم با استفاده از داده های حلالیت تعادلی کربن دی اکسید نیز قابل محاسبه است. گرمای جذب کربن دی اکسید در محلول آمین ها از اهمیت زیادی برخوردار است هر قدر این گرما کمتر باشد انرژی مصرفی برای احیای حلال نیز کمتر می شود، اما با این وجود همچنان نیز نیاز به بررسی دارد. روش های تجربی بکار گرفته شده عمدتاً مبتنی بر روش کالریمتری آدیاباتیک است این اندازه گیری ها بر اساس روش ناپیوسته و پیوسته انجام می گیرد. برای مدلسازی حلالیت گازهای اسیدی در محلول های آمینی سه رویکرد وجود دارد که عبارتند از مدلهای تجربی و نیمه تجربی، مدلهای مبتنی بر انرژی آزاد گیبس اضافی و مدلهای براساس معادلات حالت، در سالهای اخیر بدلیل مزایای معادلات حالت محققین به استفاده از این مدلها روی آورده اند. کاهش گرمای جذب حلال های آمینی از موضوعات مورد توجه محققین بوده زیرا این موضوع مستقیماً با مصرف انرژی در فرآیندهای شیرین سازی مرتبط است در این راستا تحقیق بر روی مخلوط حلال های جدید از موضوعات روز این حوزه بشمار می آید.