بررسی سند ملی آمایش سرزمین

برنامه‌ریزی آمایش سرزمین (land use planning) تلاش دولت‌ها برای استفاده بهتر از فضای قلمرو سرزمینی خود است و به نوعی پیش‌نیاز برنامه‌ریزی‌های جامع اقتصادی و امنیتی و اجتماعی به شمار می‌آید. آمایش سرزمین منتقدانی هم دارد که معتقدند معایب چنین برنامه‌ریزی پرهزینه‌ای بسیار بیشتر از مزایای آنست و دلایلی شنیدنی هم دارند. سند ملی آمایش سرزمین ایران که به تازگی مصوب شده است، یکی از گام‌های اصلی در مسیر برنامه‌ریزی جامع فضایی/جغرافیایی کشور به حساب می‌آید. در این گفت‌وگو به مرور مختصری از روش‌شناسی و سیاست‌های سند پرداخته و برخی پیامدهای احتمالی و دلالت‌های آنها بررسی خواهد شد، همچنین ارتباط میان این سند و دیگر اسناد بالادستی نیز مد نظر قرار خواهد گرفت.