ظرفیت‌های ادبیات فارسی در تشریح و تحقق معنویت تمدن‌ساز در سند الگو

شعر و ادبیات فاخر در دوران اسلامی به مدد توانایی‌های عاطفی و هنری خویش در خدمت تبیین و تبلیغ فرامین الهی بوده است. در اسلام در زمان برخی از خلفا و سپس سلطه بنی امیه، شاعران متعهد به اسلام ناب محمدی (ص) بابیان موثر و هنرمندانه خود با سرودن قصائد و قطعات ادبی به بیان فضائل اهل بیت علیهم السلام و مظلومیت ایشان پرداختند و بدین وسیله دیوار آهنین «منع تدوین حدیث» را شکستند. شعر‌ و ادب فارسی، به ‌عنوان رکن اساسی فرهنگ ایرانی، عمدتاً ادبیاتی اخلاقی و معنوی بوده و همواره به ترویج و اشاعه فضائل انسانی پرداخت است. در این مقاله به شیوه‌ای کتابخانه‌ای و تحلیلی- ‌به صورت فشرده- به موضوعاتی چون: ‌سریان معنویت در فرد و جامعه، دفاع از حق و عدالت، اخلاق و عرفان اسلامی، سبک زندگی و بیان هنرمندانه مضامین قرآن و حدیث توسط شاعران و ادیبان فارسی زبان از بیش از هزار سال پیش تا دوران معاصر می‌پردازیم و چگونگی بهره‌مندی آنان را از این رسانه نافذ و موثر و ظرفیت آن را در تحقق معنویت تمدن‌ساز در سند الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت بررسی می‌کنیم.