چرایی و ضرورت طراحی کلان الگو و تبیین همسویی تدابیر

این مقاله ابتدا ضرورت طراحی کلان الگو را از سه منظر (قانونی، ملی و علمی) بررسی کرده و با توجه به مدل مفهومی الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت (متشکل از علم، فکر، معنویت و زندگی) چارچوب تئوریک فرهنگ‌گرایی را جهت ارزیابی شاخص غیربخشی بودن (یا فرابخشی) تدابیر انتخاب می‌کند. سند الگو دارای چندین رکن است و از مهم‌ترین ارکان آن تدابیر است که می‌بایست به صورت چندبعدی، کلان و مرتبط با حوزه‌های اصلی جامعه طراحی شود و از آنجا که مفاد این سند به خصوص تدابیر آن ناظر به امر پیشرفت در 50 سال آتی است؛ طراحی و اجرای دقیق تدابیر، اقدامات اساسی و عملیاتی کلانی است که برای حل بسیاری از مسائل جامعه ایرانی که از گذشته تا اکنون با آن روبه‌رو بسیار موثر واقع خواهد شد و از این رو باید در سیاستگذاری‌های کلان میان‌مدت و بلندمدت به آن توجه شود. بنابراین فرابخشی بودن این تدابیر در اجرای موثر و همه جانبه و هماهنگ همه سیاستگذاری‌های متعاقب آن اهمیت بسیاری پیدا می‌کند. در این مقاله سعی شده با روشی تحلیلی و استنباطی به بررسی غیربخشی (یا فرابخشی) و کلان بودن این تدابیر نیز بپردازیم. در شاخص غیربخشی (یا فرابخشی) بر پایه چارچوب نظری فرهنگی‌گرایی، به صورت آماری نشان داده شد که تدابیر طراحی شده به صورت متوازنی در بخش‌های فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و سیاسی توزیع شدند. با این وجود و با همه اهتمام صورت گرفته در طراحی دقیق سند الگو و طراحی تدابیر به‌ عنوان سیاست‌های بالادستی دیگر سیاستگذاری‌های میان‌مدت و بلندمدت کشور؛ در نهایت اجرای موفق سند الگو نیازمند وفاق مردمی و نخبگانی همچنین نظارت عالی و مستمر با نگاه ملی و پیشرفت محور است.