سیاست‌های راهبردی در توسعه فناوری و نوآوری صنعتی مبتنی بر دیپلماسی اقتصادی

یکی از مهم‌ترین وظایف اقتصاد صنعتی، ارائه سیاست‌های عمومی مرتبط با فعالیت‌ و رفتار بنگاه‌ها و چگونگی مداخلات اقتصادی دولت در بازارها است که از جمله می‌توان به سیاست‌های تحقیق و توسعه، ایجاد انگیزه برای خلاقیت، ابداع، نوآوری، همچنین، رقابت‌پذیری صنعتی، پیشرفت فنی و تکنولوژیکی، اشاره کرد. از منظر مبانی رشد و توسعه، آنچه که امروزه کشورها را در گروه توسعه ‌یافته و رقابت قرار می‌دهد، به میزان بهره‌گیری از فناوری‌های برتر و نوین و قدرت رقابت‌پذیری در فرآیند تولید، مربوط است که می‌تواند عرصه نویدبخش در کاهش هزینه‌ها، بالا بردن کیفیت محصولات، تنوع تولید و گسترش بازار، در بخش‌های بی‌شماری از صنایع مختلف باشد. در نظریه‌های جدید تجارت بین‌الملل و رقابت‌پذیری صنعتی نیز، تجارت بین‌الملل، وابستگی زیادی به پیشرفت فنی و فناوری‌های نوین دارد. به نحوی که، معیار ارزیابی قدرت نرم در عرصه دیپلماسی اقتصادی و به عنوان یک رویکرد اقتصادمحور در سیاست خارجی، تلقی می‌شود. از سوی دیگر، راهبرد مقابله با تحریم‌های اقتصادی در منظومه اقتصاد مقاومتی، مستلزم اقدامات فعالانه در عرصه بازارهای جهانی است. بر این اساس، در مقاله حاضر، نقش کلیدی و متقابل دیپلماسی اقتصادی بر توسعه فناوری، نوآوری و مرزهای دانش و نیز افزایش قدرت رقابت‌پذیری، مورد تحلیل و توصیف واقع شده است. دستاوردهای تحقیق، در قلمرو دیپلماسی اقتصادی ایران و ناظر بر عناصر درونزا و برونگرا است که توصیه‌های سیاستی مبتنی بر اسناد توسعه‌ای کشور، سند چشم‌‌انداز بیست‌ساله، تدابیر و اسناد برنامه‌ای مرکز الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت و سیاست‌های کلی اقتصاد مقاومتی را تاکید دارد.