توسعه بازار و بازآفرینی مهارت‌ها و مصنوعات بومی کشور

توجه و تاکید بر توسعه پایدار در جوامع بشری و گسترش روز افزون صنایع خلاق و فرهنگی در میان کشورهای گوناگون، فرصت مغتنمی را برای احیا و بازتولید دانش‌ها و مهارت‌ها، محصولات و خدمات بومی فراهم کرده است. امروزه توجه و به کارگیری دانش‌ها و مهارت‌های بومی در عرصه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و زیست‌محیطی به عنوان یک امر مهم و پراهمیت تلقی می‌شوند زیرا گسترش کاربرد فراورده‌های بومی، علاوه بر کاهش هزینه‌های محیط‌زیست، حس خود باوری و اتکا به منابع داخلی را تقویت خواهد کرد. مطلوبیت دانش و مهارت‌های بومی در فرایند توسعه پایدار در کشورهای پیشرفته به خوبی پذیرفته شده است و در این ارتباط کاربرد موفقیت‌آمیز دانش‌ها و فنون کشاورزی بومی در کشورهای صنعتی را می‌توان به عنوان مثال روشنی بر کارایی دانش و مهارت‌های بومی اشاره کرد. صنایع بومی و سنتی معرف ذوق و خلاقیت اقوام مختلف در پاسخ به نیازهای مادی و معنوی در بستر زیست‌بوم آنها می‌باشد و از این رو به واسطه درون‌زا بودن آنها، به عنوان یک سرمایه علمی، فرهنگی و دانش ضمنی محسوب می‌شوند. البته این سرمایه همواره در معرض کهنگی و منسوخ شدن قرار دارد و تنها کلید موفقیت پذیرش دانش‌ها و مهارت‌های بومی، ادغام مبتکرانه با دانش‌ها و فناوری‌های نوین و باز تولید صنعتی آنها می‌باشد. توسعه بازار، رونق تولید و مصرف محصولات و خدمات خلاق و گسترش صادرات این فراورده‌ها از جمله عوامل بسیار مهم در احیای دانش‌ها و مهارت‌های بومی تلقی می‌شود. از این رو با اتخاذ سیاست‌ها و سازوکارهای تشویقی و تعامل موثر دولت، بخش خصوصی و نهادهای مردمی می‌توان احیای دانش‌ها و مهارت‌های بومی را به فرصت‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مبدل ساخت.