بایستگی‎های انسانی اجرای الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت

الگوی پایه اسلامی ایرانی پیشرفت به عنوان ترسیم‌گر اهم مبانی و آرمان‌های پیشرفت و افق مطلوب کشور در نیم قرن آتی، ابلاغ شده است و هم اکنون این سند بالادستی در فرایند تضارب آراء و تعاطی افکار قرار گرفته است تا عندالاقتضاء تکمیل شده و ارتقاء یافته و ابلاغ شود. در ایران معاصر تجارب تدوین و اجرای احکام و اسناد بالادستی نظیر قانون اساسی، فرمان هشت ماده‎ای امام، برنامه‎های توسعه پنجگانه، سیاست‌های کلی نظام و سند چشم‎انداز بیست ساله وجود دارد که کمابیش توفیقات نسبی در تحقق آنها وجود داشته است ولیکن با توجه به ظرفیت‎های بالفعل و بالقوه تمدن اسلامی ایرانی، بین دستیافته‏های آنها تا مطلوبات و حتی مقدورات، فاصله معناداری وجود دارد. در این مقاله ضمن آسیب‌شناسی و کالبدشکافی موضوع، تلاش داریم تا به یکی از علل و عوامل اصلی عدم تحقق کامل احکام و اسناد بالادستی موصوف یعنی عامل انسانی بپردازیم و الزامات و اقتضائات مربوط به عامل انسانی را در مسیر تحقق الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت، برشماریم. برای حصول اطمینان از تحقق الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت بایستی مردم (لشکریان پیشرفت) برای ایجاد زمینه مشارکت و همراهی با مداخلات اصلاحی و توسعه‎ای توجه کرد و برای ایجاد آرامش خاطر و اطمینان‌بخشی آنان نسبت به آینده، یک نظام رفاه و تامین‎اجتماعی چندلایه را سامان داد.