نقش ایمان به خدا در قانونمندی جامعه و تعالی ارزشهای اخلاقیداز دیدگاه علامه طباطبایی

از منظر علامه طباطبایی انسان ذاتاً سود طلب بوده و تا جایی که بتواند هر چیزی ولو همنوعانش را در راه رسیدن به مطامع خود استخدام می­کند. دقیقاً به خاطر همین خصوصیت است که تن به زندگی اجتماعی داده و آداب و سنن اجتماعی را می­پذیرد. ولی قوانین اجتماع هیچ‌وقت از گزند تخلف ایمن نمى‏شود مگر اینکه بر اساس ارزش‌های متعالی تاسیس‌شده باشد. از طرفی طرح مباحث اخلاقی و محدود کردن آزادی انسان بدون پشتوانه­ای که رعایت آن‌ها از طرف او را تضمین کند، بی‌معنا بوده و بدون آن، گزاره­های اخلاقی هیچ‌گاه به فعلیت نرسیده و طبعاً تحقق مدینه فاضله نیز ناممکن خواهد بود. از دیدگاه علامه طباطبایی هیچ‌چیز همپای توحید و ایمان به مبدا و معاد در پایبندی جامعه به قوانین اجتماعی و ارزش‌های اخلاقی موثر نبوده و مجامع و مکاتب اخلاقی سکولار نه‌تنها فاقد پشتوانه­ای تضمینی برای قانونمندی و اخلاق­گرایی جوامع خود بوده، بلکه هیچ‌گاه قادر بر ارائه قانونی همه‌جانبه برای سعادت حقیقی بشر نخواهند بود.