نقش دین درتقلیل درد و رنج آدمی

بدون تردید یکی از ویژگی­های بارز فرایند زندگی انسان، دست و پنجه نرم کردن با انواع درد و رنجی است که جسم و روح او را فرا­گرفته است و انواع نظام­های فکری اعم از فلسفی و کلامی و عرفانی و روانشناسی در کنار تلاش­های فردی آحاد مردم، سعی فراوان نموده­اند با ارائه تحلیل­ها و تبیین­های مختلف، پرتوی به این بخش تاریک زندگی بیفکنند و گرهی از گره­های زندگی آدمی بگشایند. ادیان الهی نیز در طول تاریخ به مدد پیام­های الهی و ترسیم سبک زندگی انبیا، نقش بسزائی در این زمینه ایفا نموده­اند. پیامبران الهی اولا با ارائه بینش­های جامع و ناظر بر هویت و حقیقت نظام هستی و ماهیت ناپایدار این دنیا و حیات بی­پایان پس از مرگ و تاکید بر حکومتِ حکمت و عدالت و احسان بر تمام لایه­های هستی اعم از نظام تکوینی و تشریعی، نقش مهمی در تحمل­پذیری این شرور و رنج­ها از سوی انسان­ها بازی می­کند. ثانیا با تاکید بر دلسپردگی انسان در تمام امور زندگی به سرمنشا نظام هستی و قدرت و عزّت بی­کران و امیدواری بی­پایان به فضل و احسان او، روح امید و آرامش را در وجود انسان زنده نگه می­دارد. ثالثا با ارائه نظام اخلاقی، به کاهش درد و رنج همدیگر کمک می­کند. ثالثا با عرضه و تکلیف پاره­ای ضوابط و وظایف تشریعی، به پویای و تحکیم رابطه صمیمانه با خداوند رحمن و رحیم کمک می کند. پرواضح است که هر کدام از این سر فصل­هایِ مشتمل بر عالمی از معارف و حقایق، در محاسبه سود و زیان زندگی و داوری در باب مفید بودن آن (یک از معانی معنای زندگی) نقش اساسی و پررنگی ایفا می­کند. تحلیل و توضیح مستند و مستدل این سرفصل­ها، تشکیل دهنده محتوای این مقاله است.