تاملی درباب برخی خطاهای رایج در باب پرسش از معنای زندگی

این مساله که ایازندگی معنایی دارد یانه؟ودرصورت معناداری،معنای زندگی چیست وماچگونه می توانیم به یک زندگی معنادار دست پیدا کنیم. ازجمله مباحثی است که در طی نیمه دوم قرن بیستم با عنوان مستقل معنای زندگی وبه طور روشمند وتحلیلی مورد توجه فیلسوفان قرار گرفت. اولین قدم درراه فهم این پرسش وپاسخ بدان،رفع برخی موانع وخطاهای رایج دراین زمینه است دراین مختصر به برخی ازاین موانع وخطاها اشاره می شود: 1-برخی این پرسش را پرسشی بسیط وساده می انگارند درحالیکه این پرسش ترکیبی از مجموعه ای از پرسش ها وگرانباراز مجموعه ای از پیشفرضهاست. 2-برخی این پرسش را پرسشی کاملا پسینی وتجربی واماری میشمارند درحالیکه این پرسش پرسشی وجودی وفلسفی است 3-برخی این پرسش را تنها پرسش انسان مدرن سکولار غربی می دانند درحالیکه این پرسش به طور عمیقی ریشه در اعماق نیازها وپرسشهای وجودی انسان داشته وپرسشی وجودی وجهانشمول است. 4-بعضی طرح این پرسش را نشانه اختلال روانی وبیماری پرسشگر میشمارند. درحالیکه مواجهه عمیق با این پرسش نشانه اصالت و در راستای جستجوی زندگی اصیل است. 5- سرانجام اینکه برخی درپی یافتن پاسخ به این پرسش بدون تحلیل دقیق بنیادهای انسان شناختی ووجودی ومعرفتی و....هستند درحالیکه بدون تنقیح مبانی انسان شناختی ومعرفت شناختی ووجودی نمی توان به این پرسش پرداخت.