>
Fa   |   Ar   |   En
   نظریه سپهر نشانه‌ای و کاربست آن در تحلیل فضای معماری حیاط مرکزی به‌مثابه نمود مادی فرهنگ ایرانی- اسلامی و آثار نمایشی  
   
DOR 20.1001.2.9919181464.1399.1.1.80.4
نویسنده شرقی علی ,قنبران عبدالحمید ,صالحی کوسالاری فرزانه
منبع كنفرانس ملي اسلام و ارزش هاي متعالي - 1399 - دوره : 4 - چهارمین کنفرانس ملی اسلام و ارزش های متعالی - کد همایش: 99191-81464
چکیده    انسان از میان سایر موجودات، گونه‌ای است که تمایل به معنا سازی دارد. نظریه سپهر نشانه‌ای هر متن را به‌عنوان یک کلیت فرهنگی در نظر می‌گیرد. می‌توان از طریق بررسی رمزگان نشانه‌ای آن به شیوه‌ی تولید زنجیره‌ی معانی خاص در یک فرهنگ معین دست‌یافت. ادراک این معانی با در نظر گرفتن تولیدات فرهنگی یک مقطع خاص زمانی و بررسی تعاملات بینامتنی، اشتراک و همسانی فرآیند تولید معنا در متون و ژرف‌ساخت‌های اجتماعی- فرهنگی آن دوره را نشان می‌دهد. پژوهش حاضر با روشی کیفی و رویکردی تفسیری سعی دارد با بررسی مجموعه‌ی قصه‌های مجید اثر کیومرث پوراحمد، به‌عنوان جزئی از یک سپهر نشانه‌ای کلان، به بررسی رمزگان معماری همراه فرهنگ و فرهنگ سازنده معماری، در فضای خاص حیاط مرکزی بپردازد. یافته‌ها نشان‌دهنده وجود چهارعنصر فرهنگی مذهب، آداب‌ورسوم و باورهای جمعی، خلق‌وخو و احترام به مسائل فنی و تکنیکی در دهه 60 است. همچنین در پژوهش حاضر پس از انجام تحلیل‌ها، نشانه‌ها به پنج دسته شکلی، نحوی، معنایی، فنی و کاربردی تقسیم شدند. نتایج پژوهش بیان‌گر این مسئله هستند که بناهای هر عصر، نشان‌دهنده اتمسفر فرهنگی آن عصر و خلقیات جامعه‌اش می‌باشد. همین‌طور فرهنگ هر زمان، بر نحوه شکل‌گیری معماری آن دوره تاثیرگذار است.
کلیدواژه نظریه سپهر نشانه‌ای، معماری، رمزگان فرهنگی، مجموعه نمایشی
آدرس دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی, معماری, مهندسی معماری و شهرسازی, ایران, دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی, معماری, مهندسی معماری و شهرسازی, ایران, دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی, معماری, مهندسی معماری و شهرسازی, ایران
پست الکترونیکی f.salehi@sru.ac.ir
 
     
   
Authors
  
 
 

Copyright 2023
Islamic World Science Citation Center
All Rights Reserved