تاثیر یاد مرگ در معنابخشی به زندگی

درقرآن کریم و روایات و احادیث به صورت مبسوط در خصوص یاد مرگ و آمادگی برای آن سخن گفته شده است، سوالی که در اینجا مطرح می شود آن است که علت پرداختن زیاد به این موضوع در چیست؟ چرا قرآن کریم ومعصومین ع مدام در حال القای این مطلب به ما هستند که مرگ را فراموش نکنیم؟ در پژوهش حاضر برای بیان این مطلب تلاش شده است که یکی از موارد اهمیت موضوع فوق معنای بخشی مثبت یاد مرگ به زندگی است، در پژوهش حاضر زندگی را یک عنصر یکپارچه در نظر گرفته ایم که دارای مولفه هایی است که این عنصر یکپارچه با یاد مرگ است که به دست می آید و ما را به رستگاری حقیقی می رساند. در خصوص معنای زندگی در طول تاریخ بشر از ابتدای خلقت تا کنون نحله ها، مکاتب و مذهب های متفاوت، دیدگاه های گوناگونی داشته اند، گزارش اقوال آنها و نقد آن نیز بخشی از مطلالب بیان شده است. مدعای ما آن است که فلسفه و کلام غربی در مقایسه با منابع اصیل اسلامی همچون قرآن کریم و نهج البلاغه درباره موضوع مرگ، و به تبع آن معنای زندگی عملا حرف چندانی برای گفتن ندارد، فلذا برای پی بردن به معنای اصیل زندگی می بایست به منابع اصیل اسلامی رجوع کنیم. بهترین راهکار برای معنابخشی مثبت و با نشاط به زندگی از طریق یاد مرگ نیز آن است که جزء افرادی باشیم که اهل ذکر هستند، برای رسیدن به مقام اهل ذکر ، بایستی معرفت خویش را نسبت به خداوند و مبادی و مقاصد خلقت افزایش دهیم و نیز می بایست این معارف را شهود کنیم اگر به این درجه رسیدیم، برای دیگران اسوه خواهیم شد و می توانیم در جهت معرفت افزایی نسبت به مرگ و شهود حقایق عالم یاریگر دیگران باشیم.