نظم و نظم‌ پذیری و رابطة آن با حیاتِ طیّبه از منظر قرآن و حدیث

«هدفِ» مقاله، «بازشناسی نظم و نظم‌پذیری و رابطة آن با «حیات طیّبه» از منظر قرآن و حدیث» است. «روشِ پژوهش»، «گزارشی»، «توصیفی»، «تحلیلی» و «استنتاجی»، همراه با «واکاوی» «آیات قرآن» و «احادیث» است. «ضرورت پژوهش»، تغییر «بینش»، «گرایش» و «رفتار» آحاد ملّت با «بازشناسی متون اسلامی» دربارة «نظم و نظم‌پذیری» و رابطۀ آن با «حیات طیّبه» است. «پیشینة تاریخی» آن، به بعثت پیامبر اسلام(صلی الله علیه و آله) برمی‌گردد. از اهداف بعثت، رساندن جامعة انسانی به «حیاتِ طیّبه» است. ایجادِ «حیاتِ طیّبه» و «جامعة سعادتمند و صالح»، مشروط به «انجامِ اعمالِ صالحۀ مومنانه» است. از مصادیق «اعمالِ صالحۀ مومنانه» و زمینه‌ساز «حیاتِ طیّبه»، «نظم‌پذیری» در اُمور فردی و اجتماعی است؛ همان؛ پذیرش آراستگی و پیوستگی حکیمانه با «ناظمِ حکیم» است. «حیاتِ طیّبه» همان؛ «زندگی سعادتمندانه»، «معنادار» و «هدفمندی» است که به سوی «غایت»، «کمال مطلوب» و «ناظمِ حکیم» در حرکت است. از «منظر قرآن و حدیث»، «نظم‌پذیری» در «حیاتِ طیّبه»، سبب «آرامش جسمی و روحی»، «معنابخشی به زندگی»، و «هماهنگی با نظامِ اَحسنِ آفرینش» است.