نگرشی بر تلمیحات خودساخته در آثار عطارنیشابوری

آرایة تلمیح از پرکاربردترین آرایه‌ها در شعر و نثر فارسی است که شاعران و نویسندگان برای زیبایی و تاثیرگذاری کلام خود و بیان صور خیال از آن استفاده می‌کنند و کمتر شاعری را در ادب فارسی می‌توان یافت که از آن بهره نگرفته باشد؛ عطار نیز از کسانی است که در آثار خود از این آرایه بسیار استفاده نموده است اما بهره‌گیری او از این صنعت به یک‌گونه نبوده است به صورتی که از بعضی تلمیحات برای تایید مطلب خود استفاده می‌نماید و از برخی دیگر در جهت انتقال صور خیال عارفانه، عاشقانه و یا تصویرسازی‌های طبیعت،... بهره می‌گیرد که این نوع تلمیح را چون ساختة ذهن شاعر و یا نویسنده است تلمیح خودساخته نامیده‌ایم؛ در این تحقیق ضمن ارائة تعریفی از تلمیح خودساخته، شواهد مثالی از این نوع تلمیح در بعضی از آثار عطار ارائه می‌گردد.