تاثیر حمله مغول بر عرفان اسلامی

حمله وحشت انگیز و ویرانگر مغول در سال 616 ه. برای تمدن و فرهنگ ایران به ویژه بر عرفان اسلامی پیامدهای عمدتا شومی به همراه داشت. در اثر این حمله، عده ای از صوفیان همچون دیگر مردم به قتل رسیدند و عده-ای دیگر به سرزمین های اطراف پناهنده شدند. بدین ترتیب، در پی مصائب و آشفتگی هایی که در این عصر بر جامعه ایران حاکم شد، عامه مردم و حتی برخی زنان به گوشه نشینی و تصوف گرائیده و به خانقاه ها روی آوردند و مغولان هم رفته رفته با ملاحظه اشتراکات میان تصوف و مذهب اولیه شمنی خود، به تصوف توجه نموده و در گسترش آن به ویژه در ایجاد خانقاه ها همت گماشتند و برخی از ایلخانان به تصوف گرائیدند. بدین ترتیب، حمله مغول به رغم برخی تاثیرات ناخواسته مثبت، بر تصوف تاثیرات منفی نهاد و به طور کلی گسترش، عوام پسند و قالبی شدن تصوف در عصر مغول منجر به ابتذال، پوچی، بی مایگی و انحطاط آن شد