بررسی تطبیقی نمادهای طبیعی در داستانهای کوتاه غلامحسین ساعدی و سیمین دانشور

نماد، به عنوان یکی از مهم ترین صنایع ادبی، در آثار ادبی معاصر حضوری همیشگی داشته است. در این مقاله چگونگی حضور نمادهای طبیعی به صورت تطبیقی در داستانهای کوتاه غلامحسین ساعدی و سیمین دانشور، تحلیل می شود. نمادهای طبیعی، آن نمادهایی هستند که هم در طبیعت حضور دارند و هم از ناخودآگاه جمعی انسان ها ریشه گرفته اند. یافته های مقاله نشان می دهد: نمادهای طبیعی در آثار دانشور بیشتر واجد شرّ و خشکی هستند. این مساله زمانی اهمیت پیدا می کند که به یاد آوریم ایران زمین همیشه، به خاطر کمبود آب، سرزمینی خشک شناخته شده است. در حالی که نمادهای طبیعی داستانهای کوتاه ساعدی، تنها در بستر خود متن داستانهایی که در آنها به ثمر نشسته اند، قابل تاویل اند و بر خلاف آثار دانشور، نمی‌توان کلیّتی معنی دار از چیدن آنها در کنار هم استنباط نمود.