دو روایت از شلوار تاخورده

دفاع مقدس ملت ایران در مقطعی هشت ساله(67-1359) علاوه بر آثار اجتماعی و اقتصادی و سیاسی و دستاوردهای معنوی – در کنار تخریب بخشی بزرگ از زیرساخت های ایران اسلامی – شکوفایی گونه ای از کارکردهای ادبی ذیل حماسه و بیان احساس را موجب شد که بیش از همه جا در گستره آثار شاعران و نویسندگان معاصر خود را نشان داده است. روشن است که پدیده جنگ – آن هم مقوله دفاع از وطن و ارزش‌های دینی – موافقان و مخالفان – یا به تعبیری منتقدان – خاص خود را دارد که نتیجه تعاطی افکار و اندیشه ها می تواند مباحثی قابل بحث و پیگیری را پیش آورد. در عرصه شعر و داستان دفاع مقدس با دوگروه نویسندگان و شاعران موافق دفاع و مخالف جنگ روبه رو هستیم که هر کدام از دیدگاه خاص خود بحث را دنبال کرده اند. یکی از نمونه های عینی این نگرش دوگانه، شعر جانباز بانو سیمین بهبهانی و پاسخ کیومرث عباسی قصری به آن است که بازتاب هایی گوناگون در محافل ادبی داشته است. مقاله حاضر این دو شعر را بر اساس موازین ادبی و اصول رعایت متن مرور کرده ایم. تفاوت دیدگاه دو شاعر، زبان خاص زنانه و مردانه دو شعر و نقاط قوت و ضعف هر دو شعر به اختصار نشان داده شده است.