رد پای رئالیسم زنانه در اشعار ژاله اصفهانی و سیمین بهبهانی

از آن جایی که در هر برهه ای بزرگان و روشنفکران زمان به خصوص اهل ادب درصدد یافتن راه حلی نو برای حل مسایل و پیچیدگی های دنیای خویشند تا خود و دیگران را از تنگناهای موجود زمان خویش برهانند؛ شعر ایرانی نیز، در عصر حاضر، توانسته است چهره های برجسته ایی را به قلمرو فرهنگ این سرزمین عرضه دارد، از جملة این افراد، سیمین بهبهانی، ژاله اصفهانی شاعر و نویسندة معاصر می باشند. یکی از مواردی که باعث شهرت این دو شاعر و اشعار آن ها گردیده است، تحولی است که این دو در قالب غزل بوجود آورده اند، به این صورت که با ایجاد مضامین و موضوعات نو و ریختن آن در همان قالب غزل قدیم و سخن گفتن از مسائل مربوط به زنان است.، بایدگفت: سیمین و ژاله را جزء شاعران اجتماعی و مردمی می‌دانند. در این مقاله سعی شده است که با نگرش و درنگی هرچند کوتاه به اشعار ژاله وسیمین برخی از ویژگی ها و مضامین و عوامل موثر در ایجاد کلام این دو درموردزن ارزیابی قرار گیرد. وپرسش در این مقاله این است باسیر گذار زمان وتغییر مکتب رمانتیسم به رئالیسم چه تاثیری بر روند اشعار این دو شاعر در زمینه زنان داشته است؟ روش تحقیق در این پژوهش بیشتر روش کتابخانه و اسنادی است.