بررسی تطبیقی مضامین اخلاقی در شعر احمد شوقی و ملک الشعرای بهار

مضامین و ارزش‌های اخلاقی به عنوان شاخه ای مهم از ادبیات تعلیمی همواره در هر دوره از تاریخ، مورد اهتمام بسیاری از ادبا و شاعران قرار گرفته است. در دوره معاصر، اغلب شاعران عربی و فارسی نیز توجه شایانی کرده اند. دو شاعر چیره دست و توانا در ادب عربی و فارسی، احمد شوقی امیر الشعرای عرب و محمّد تقی بهار ملک الشعرای فارسی از این مضامین در غنای شعری خود بهره‌ها برده اند. این پژوهش کاوشی است تطبیقی به روش تحلیلی- توصیفی، بر پایه مکتب آمریکایی که به نقد و تحلیل مضامین اخلاقی می‌پردازد و بر تشابهات فکری و مفهومی این دو شاعر تکیه می‌کند. بررسی‌های انجام شده در اشعار دو شاعر با به کارگیری سرمایه‌های ارزشمند فطری و ادبی و اندیشه بارور خویش، زیباترین و ارزشمندترین مفاهیم و مضامین اخلاقی و تربیتی را در شعرشان بیان کرده اند و مخاطب خود را به فضیلت‌های اخلاقی دعوت و از رذائل اخلاقی منع می‌کرده اند. اشعار هر دو شاعر، آیینه ای است که برترین ارزش‌های اخلاقی اسلام همچون نیکی، صداقت، همت و آزادگی،اندرز و نصیحت،علم آموزی، تقوا، صداقت، یاد مرگ و عدل را، در خود منعکس می‌سازند و میزان تاثیر شوقی از تعالیم اسلامی در اشعار اخلاقی اش بیشتر است.