تامّلی در زمینه های پیوند داستان های کرامات صوفیه و نوشته های رئالیسم جادویی

اغلب شگردهایی که نویسندگان رئالیست جادویی در نگارش داستان های خود، به کار می گیرند، در قرون قبل از آن ها در داستان هایی که روایت گر کرامات صوفیه بوده، مورد استفاده قرار گرفته اند. وجود موجودات ماورائی و افسانه ای و خرق عادات و اتفاقات جادویی و سحرگون، جزئی لاینفک از داستان های کرامات صوفیه و نوشته های رئالیست جادویی است. جادو و افسانه به عنوان دو عنصر بنیادین در این داستان ها در کنار زمینه ای از رویدادها و روایت های واقعی، شکل جدیدی از واقعیت را ارائه می دهد که در تضادّ با برداشت های منطقی و خردورزانه از جهان پیرامون است، که واقعیت را مطابق با آن چه متعارف و محصول ادراک حواس پنجگانه است، نشان می دهد. در پژوهش پیش رو به روش تحلیلی کوشیده ایم ضمن تاکید بر اشتراکات داستان های کرامات صوفیه و نوشته های رئالیسم جادویی، نشان دهیم واقعیتی که این دو ارائه می دهند، فراتر از درک حواس پنجگانه است و به تفکری عمیق تر نیازمند است؛ تفکری که صوفیان آن را بینش و سلاح آن را چشم دل می دانند. برآیند پژوهش نشان می دهد آن چه داستان های کرامات و رئالیسم جادویی را از افسانه و قصه های شب جدا می سازد، بستری از رویدادهای واقعی است که با افسانه و جادو آمیخته است و به کمک آن ها به نقد مسائل اجتماعی و فرهنگی زمان خودشان می پردازند.